Affetmek
Bazı insanlar hayatına hiç ummadığın anlarda girer. Aslına bakarsan, her insan hayatına ummadığın anlarda girer. Kimi o anları birer masala dönüştürür; peri masalına. Büyülü düşler yaşatır sana. Güzel mutluluklar... Güzel hayaller kurdurur gerçek olamayacak kadar güzel hem de. Çoğu da gerçek olmaz aslına bakarsan. Önemli olan, o hayalleri kurduran birine sahip olmaktır. Bir eşe, dosta.
Kimileriyse bu güzel anıların tam tersine hayatını alt üst eder. Hayatında bulunduğu zaman sürecinden çok daha uzun sürer o kısacık anları hafızadan silmek. Unutulmaz bazen. "Mış gibi" yapılır. Unutmuş gibi mesela. Acıtmıyormuş gibi. Hatıra gelmiyormuş gibi. Gerçeği yalnızca sen bilirsin. Kendinle baş başa kaldığında.
Hayatına giren her insan, günün birinde hayatından çıkar gider. Sessizce ve yine hiç ummadığın bir anda. Geride hatıralar kalır, anılar kalır. Kimi hatırlandıkça gülümseten, kimi hatırlanmaya bile değmeyen anılar.
Ömrün boyunca birçok insan, gözlerinde suçlu konumuna düşer. O veya bu sebepten. Bazen insanları affetmen gerekir. Ya durduk yere ya ölüme yaklaşmışsa ya da ölmüşse... Kimileri öyle acılar bırakmıştır ki sana içinden gelmez affetmek. Vicdanınla beynin arasında kalırsın o anlarda. Affetmek ağır gelir. Kendine haksızlık ettiğini düşündürtür sana. Hatırlanmaya değmeyen insanların suçlanmaya da değmeyeceğine inanırsan başarabilirsin. İşte o zaman affedebilirsin canını yakmış onca insanı.
Ama bir insanı affettikten sonra da hatrından bir daha çıkmayacağını da bilirsin. Gel gitler yaşarsın. Belki ömür boyunca. Vicdan bu. Elbette ağır basar geride kalan tüm duygulara, tüm doğrulara.
Affedemediğim bir insan var benim. Hem affedemediğim hem de kendimi ondan vazgeçiremediğim bir adam var. Yaptığım güzel şeylerin hiçbirini hak etmeyen, bana sunduğu küçük mutlulukların yanında kocaman acılar armağan eden bir adam o. Ve dilediği hiçbir af, kabul edilmiyor benim kalbimde. Ne kalbimde ne de beynimde.
Ve beynim, ısrarla istemese de onu, kalbim ısrarla kokusunu anımsıyor. Gözlerini ve siyah saçlarını. Unutulacağı bir zaman diliminin olacağını da düşünmüyorum. Öyle bir tarihin kıyamete kadar gelmeyeceği kanısında kalbim. Ne istediğimi bilsem de kalbime geçmiyor sözüm.
Yaşattığı acıların her biri satır satır tarih tarih zihnimde. Af dilerse bir gün, asla affedilmeyecek. Ve onu affetmediğim her gün, benim canım yanmaya devam edecek.
Kimileriyse bu güzel anıların tam tersine hayatını alt üst eder. Hayatında bulunduğu zaman sürecinden çok daha uzun sürer o kısacık anları hafızadan silmek. Unutulmaz bazen. "Mış gibi" yapılır. Unutmuş gibi mesela. Acıtmıyormuş gibi. Hatıra gelmiyormuş gibi. Gerçeği yalnızca sen bilirsin. Kendinle baş başa kaldığında.
Hayatına giren her insan, günün birinde hayatından çıkar gider. Sessizce ve yine hiç ummadığın bir anda. Geride hatıralar kalır, anılar kalır. Kimi hatırlandıkça gülümseten, kimi hatırlanmaya bile değmeyen anılar.
Ömrün boyunca birçok insan, gözlerinde suçlu konumuna düşer. O veya bu sebepten. Bazen insanları affetmen gerekir. Ya durduk yere ya ölüme yaklaşmışsa ya da ölmüşse... Kimileri öyle acılar bırakmıştır ki sana içinden gelmez affetmek. Vicdanınla beynin arasında kalırsın o anlarda. Affetmek ağır gelir. Kendine haksızlık ettiğini düşündürtür sana. Hatırlanmaya değmeyen insanların suçlanmaya da değmeyeceğine inanırsan başarabilirsin. İşte o zaman affedebilirsin canını yakmış onca insanı.
Ama bir insanı affettikten sonra da hatrından bir daha çıkmayacağını da bilirsin. Gel gitler yaşarsın. Belki ömür boyunca. Vicdan bu. Elbette ağır basar geride kalan tüm duygulara, tüm doğrulara.
Affedemediğim bir insan var benim. Hem affedemediğim hem de kendimi ondan vazgeçiremediğim bir adam var. Yaptığım güzel şeylerin hiçbirini hak etmeyen, bana sunduğu küçük mutlulukların yanında kocaman acılar armağan eden bir adam o. Ve dilediği hiçbir af, kabul edilmiyor benim kalbimde. Ne kalbimde ne de beynimde.
Ve beynim, ısrarla istemese de onu, kalbim ısrarla kokusunu anımsıyor. Gözlerini ve siyah saçlarını. Unutulacağı bir zaman diliminin olacağını da düşünmüyorum. Öyle bir tarihin kıyamete kadar gelmeyeceği kanısında kalbim. Ne istediğimi bilsem de kalbime geçmiyor sözüm.
Yaşattığı acıların her biri satır satır tarih tarih zihnimde. Af dilerse bir gün, asla affedilmeyecek. Ve onu affetmediğim her gün, benim canım yanmaya devam edecek.
Yorumlar
Yorum Gönder