Olmuyor

Sana gönderdiğim onlarca şarkıdan hiçbirini dinlemedin. Tutman için uzattığım ellerimi görmezden geldin çoğu zaman. O çok sevdiğin yağmurlu gecelerden kaç tanesini birlikte geçirmedik? Ben sayamadım. Kaç kez seviştik ve kaç kez uyurken sarılmadık? Sahi kaç kez uyuduk ki? Kaç gece birlikte uyumadık? Hiç rüyalarında oldum mu mesela? Yatağında bensiz uyurken hiç yanında uyuduğumu hayal ettin mi? Yanımda uyumak istedin mi hiç?

Beraber yürümek istediğim onlarca sokaktan hiçbirine giremedik. Kokunu duyabilmek için arkandan yürümek zorunda kaldım kaç defa gizli gizli. Yanında yürüyemiyorum çünkü. Çünkü sen; geçmişinle beni yargılamaya, cezalandırmaya devam ediyorsun. Canını yakacağımı düşündüğün için ısrarla sen benim canımı yakıyorsun. "İstemiyorum." demiyorsun ama bazen keşke öyle desen diyorum. Bazen o kadar yoruluyorum ki seni anlamaya çalışırken... Ve artık anlayamıyorum.

Senin gözlerinin içine bakamadım hiç. Bakmamı istemedin çünkü. Saçının telini sevmeye kıyamadım; kırarım diye. Yüzünü öpüp koklamaya doyamadım hiç. Doyabileceğim kadar olmadın çünkü yanımda. O kadar kalmadın. Yanımda olduğun anlarda hep kaçmaya can atardın. Zaman akıp gitsin de evime döneyim diye.

Saçlarıma hiç dokunmadın. Kulağımın arkasına atmadın gözüme düşen perçemi. Kokumu bilmiyorsun mesela, hiç koklamadın çünkü boynumdan. Ya da en sevdiğim yemeği... Sormadın ki!

Biz seninle birlikte yemekler yapmadık, yemedik hiç. Film de izlemedik. Uyuyakalmadık birbirimizin göğsünde, dizlerinde. Hayaller kurmadık.

O kadar uzun boylu düşünmedin çünkü beni hayatında. Hala düşünmüyorsun. Ben kendi kendime şansımı zorluyorum. "Olmuyor." demiyorsun diye. Ama ikimiz de çok iyi biliyoruz.

Olmuyor işte.