Denizimin Sesi Melodimin Esi

  Bir fotoğraf karesi… Hiçbir şey söylemeden, yüzlerce fotoğrafın arasında duran; belki varlığını bile unuttuğun bir kare… Gülümsüyor işte. Kahkahaya bir kala hatta. Birbirine yaslanmış iki beden ve mutlulukla gülümseyen iki yüz… Hiçbir şey söylemeden o kadar çok şeyi bağırıyor ki… Bir zamanlar nasıl da mutlu olduğunu, iki kişiden fazlasının nasıl önemsiz, nasıl değersiz olduğunu hiç sesini çıkarmadan anlatıyor. Bir yaz akşamı… Mesaiden çıkmışız biraz olsun serinleyebilmek için oturmuş iki bira içiyoruz. Kalabalığız o akşam. Masada gülüşmeler, türlü sohbetler… Gecenin ilerleyen saatleri yavaş yavaş dağılmış herkes. Yan yana düşmüşüz. Kokun sinmeye başlamış üzerime. Akabinde bu fotoğraf karesi düşmüş yüreğime. Öyle bir düşmüş ki… Kor bir alev misali yakıp kavurmaya başlamış içimi. Daha önce hiç öyle yanmamış gibi… Bazı sebeplerden dolayı yüzünü sevmek isteyen ellerim, sevememiş. Yumruk gibi oturmuş boğazıma bu his. Kokunu çok yakında hissederken, başımı yaslayamamışım göğsüne. Fot

Sana gönderdiğim onlarca şarkıdan hiçbirini dinlemedin. Tutman için uzattığım ellerimi görmezden geldin çoğu zaman. O çok sevdiğin yağmurlu gecelerden kaç tanesini birlikte geçirmedik? Ben sayamadım. Kaç kez seviştik ve kaç kez uyurken sarılmadık? Sahi kaç kez uyuduk ki? Kaç gece birlikte uyumadık? Hiç rüyalarında oldum mu mesela? Yatağında bensiz uyurken hiç yanında uyuduğumu hayal ettin mi? Yanımda uyumak istedin mi hiç? Beraber yürümek istediğim onlarca sokaktan hiçbirine giremedik. Kokunu duyabilmek için arkandan yürümek zorunda kaldım kaç defa gizli gizli. Yanında yürüyemiyorum çünkü. Çünkü sen; geçmişinle beni yargılamaya, cezalandırmaya devam ediyorsun. Canını yakacağımı düşündüğün için ısrarla sen benim canımı yakıyorsun. "İstemiyorum." demiyorsun ama bazen keşke öyle desen diyorum. Bazen o kadar yoruluyorum ki seni anlamaya çalışırken... Ve artık anlayamıyorum. Senin gözlerinin içine bakamadım hiç. Bakmamı istemedin çünkü. Saçının telini sevmeye kıyamadım; kı

"Aklımı geri ver, sende kalmasın. Başka vücutları sevip de sen sanmasın. Aklını geri al, bende kalmasın. Başka vücutları sevip de ben sanmasın." Yeniden gelsen dünyaya, bir daha yaşasan onca aşkı; yine tadamayacaksın sana olan sevdamı. Nasıl taptığımı, nasıl gözümü kararttığımı iyi bilirsin. Bu yüzden paramparça olan benim; çiçek açan sensin. Bu yüzden kırıkları her yerine batan benim; paçasındaki tozu silkeleyip yoluna devam eden sensin. Karşına çıkacak olan kadınları sakın ben sanma. Çünkü yoktur benim kadar aptalı; kendini yoksayıp da senin mutluluğun için uğraşan... Senin kadar zekisi de yoktur. Nasılsa kendini parçalayan biri vardı. Sen neden parmağını kımıldatacaktın ki? Sevgiyse sevgi, tutkuysa tutku, zevkse zevk... İstediğin her şeyi aldın. Beni bile aldın benden. O kadar çok düşündüm ki seni; kendimi unuttum. Yemek yedim mi? Uyudum mu? İyi miyim? Sormaz oldum kendime. Aynalara da bakmaz oldum utancımdan. Kendimle yüzleşmekten korkar oldum. Biliyordum çünkü