Kayıtlar

Bir Fotoğraf Karesi

Resim
  Bir fotoğraf karesi… Hiçbir şey söylemeden, yüzlerce fotoğrafın arasında duran; belki varlığını bile unuttuğun bir kare… Gülümsüyor işte. Kahkahaya bir kala hatta. Birbirine yaslanmış iki beden ve mutlulukla gülümseyen iki yüz… Hiçbir şey söylemeden o kadar çok şeyi bağırıyor ki… Bir zamanlar nasıl da mutlu olduğunu, iki kişiden fazlasının nasıl önemsiz, nasıl değersiz olduğunu hiç sesini çıkarmadan anlatıyor. Bir yaz akşamı… Mesaiden çıkmışız biraz olsun serinleyebilmek için oturmuş iki bira içiyoruz. Kalabalığız o akşam. Masada gülüşmeler, türlü sohbetler… Gecenin ilerleyen saatleri yavaş yavaş dağılmış herkes. Yan yana düşmüşüz. Kokun sinmeye başlamış üzerime. Akabinde bu fotoğraf karesi düşmüş yüreğime. Öyle bir düşmüş ki… Kor bir alev misali yakıp kavurmaya başlamış içimi. Daha önce hiç öyle yanmamış gibi… Bazı sebeplerden dolayı yüzünü sevmek isteyen ellerim, sevememiş. Yumruk gibi oturmuş boğazıma bu his. Kokunu çok yakında hissederken, başımı yaslayamamışım göğsüne. Fot

Olmuyor

Resim
Sana gönderdiğim onlarca şarkıdan hiçbirini dinlemedin. Tutman için uzattığım ellerimi görmezden geldin çoğu zaman. O çok sevdiğin yağmurlu gecelerden kaç tanesini birlikte geçirmedik? Ben sayamadım. Kaç kez seviştik ve kaç kez uyurken sarılmadık? Sahi kaç kez uyuduk ki? Kaç gece birlikte uyumadık? Hiç rüyalarında oldum mu mesela? Yatağında bensiz uyurken hiç yanında uyuduğumu hayal ettin mi? Yanımda uyumak istedin mi hiç? Beraber yürümek istediğim onlarca sokaktan hiçbirine giremedik. Kokunu duyabilmek için arkandan yürümek zorunda kaldım kaç defa gizli gizli. Yanında yürüyemiyorum çünkü. Çünkü sen; geçmişinle beni yargılamaya, cezalandırmaya devam ediyorsun. Canını yakacağımı düşündüğün için ısrarla sen benim canımı yakıyorsun. "İstemiyorum." demiyorsun ama bazen keşke öyle desen diyorum. Bazen o kadar yoruluyorum ki seni anlamaya çalışırken... Ve artık anlayamıyorum. Senin gözlerinin içine bakamadım hiç. Bakmamı istemedin çünkü. Saçının telini sevmeye kıyamadım; kı

Kuyu

Resim
"Aklımı geri ver, sende kalmasın. Başka vücutları sevip de sen sanmasın. Aklını geri al, bende kalmasın. Başka vücutları sevip de ben sanmasın." Yeniden gelsen dünyaya, bir daha yaşasan onca aşkı; yine tadamayacaksın sana olan sevdamı. Nasıl taptığımı, nasıl gözümü kararttığımı iyi bilirsin. Bu yüzden paramparça olan benim; çiçek açan sensin. Bu yüzden kırıkları her yerine batan benim; paçasındaki tozu silkeleyip yoluna devam eden sensin. Karşına çıkacak olan kadınları sakın ben sanma. Çünkü yoktur benim kadar aptalı; kendini yoksayıp da senin mutluluğun için uğraşan... Senin kadar zekisi de yoktur. Nasılsa kendini parçalayan biri vardı. Sen neden parmağını kımıldatacaktın ki? Sevgiyse sevgi, tutkuysa tutku, zevkse zevk... İstediğin her şeyi aldın. Beni bile aldın benden. O kadar çok düşündüm ki seni; kendimi unuttum. Yemek yedim mi? Uyudum mu? İyi miyim? Sormaz oldum kendime. Aynalara da bakmaz oldum utancımdan. Kendimle yüzleşmekten korkar oldum. Biliyordum çünkü

Yolu Mutlu Masal

Resim
Kısacık bir zaman önce duydum sesini. Sesin! Ağzından çıkan her hecede içime işleyen sesin... Yüreğimin her bir telini tir tir titreten, tüylerimi diken diken eden sesin... Kısacık bir zaman önce gördüm kalbini. Bir kuş kadar hafif, pamuk kadar narin, yumuşacık kalbin... Ruhuna çok yeni dokundum. Oysa çok önceden tanırdım seni. Bir başına ayağa dikilmeni, kimsesiz büyüyüp, kimsesiz yürümeni... Çok olmasa da sevdiğin zaman nasıl güzel sevdiğini ne kadar uzun zaman önce öğrendim ben; bilmezsin. Tamam biliyor da olabilirsin belki. Gözlerin... Sonu mutlu olmasa da yolu mutlu olabilecek bir masala davet etti beni. Memnun oldum hem de nasıl! Benim ihtiyacım vardı sana çok uzun zamandır. Öyle ansız oldu ki gelişin! Öyle ansız girdim ki hayatına... Evet ben girdim senin hayatına. Senin aklında dahi yoktu. Damdan düştüm ben senin yanıbaşına. Damdan yuvarladım kendimi. Uzun zaman önce varlığından haberdar olduğum adama dokunamadan bir ömür geçirmiştim adeta. Sesini bir kez olsun duyamada

İnsan

Resim
İnsan kaç cümleyi yutar? Kendisine söylenen kaç çirkin söze susar? Biten kaç aşkın ardından ağlar? Kaç kişiye ağıt yakar? Mesela insan kaç ölüm görür ve bir insan kaç kez gömülür? Ne kadar kapatsa da kendisini yeniliklere, insan her geçen gün bir yeniliği giydirir bedenine. Farkında bile olmaz çoğu zaman. İmkansızlar imkan yaratır kendine. Baktığı hep aynı da olsa her geçen gün baktığı şeyden gördüğü bambaşka olur. Farkında olmaz insan. Aynaya bakar gibi bakar çünkü baktığına. Her gün biraz daha yaşlanır ama farkında olmaz. Baktığı da her gün biraz daha farklılaşır; insan anlamaz. Düşünmez çünkü. Baktığı şey dünyanın en güzel mucizesi de olsa bir çöp parçası da olsa; değişir. Günden güne kötüleşir aslında her şey. İnsan günden güne kötüleşir. Sağlığı iyiye gitse, ruhu kötüleşir. Bazen duyguları... Bazen umutları kötüleşir. İnsan her geçen gün biraz daha kötü olarak şekillenir. Peki insan en çok ne kadar kötüleşebilir? Bir insan kaç küfrü üzerine giyebilir? Kalbini tekme tokat

Kaçıncı

Resim
Uzun süre ayrı kalmışız seninle. Ama ne uzun! Öyle ki; mevsim değişmiş ayrı kaldığımız zaman diliminde. Sonra bi' kavuşmuşuz biz! Ama ne kavuşma o! Serin yaz akşamları gibi... Kızgın kumlardan serin sulara atlamışız adeta. Yaprak dökmüş ağaçlar, serin akşamların sabahında. Mevsim turuncu olmuş. Sen öperek susturduğunda beni yanaklarımın turuncusu...  Öyle bi' kavuşmuşuz ki; birer büyük açmış her masa şerefimize. Işıl ışıl yanan lambaların altındaki herkes bizi konuşmuş. Öyle sarılmışsın bana. Gelişine kalkmış kadehler; Alsancak'ın şiir kokan sokaklarında. Sonra bir şiir dökülmüş senin dudaklarından; gözlerimin içine baka baka. Yanan sigaralarımız unutulmuş tablasında. Daha ilk kadehte sarhoş olmuşuz.  Dudaklarımız! Anasona bulanmış dudaklarımız, mühür olmuş birbirine.  Sonra gece... Sevmişiz birbirimizi ama ne sevmek! Kokunu nefes diye çekmişim içime. Ellerin! Yüzümün her santimini ezberlemiş. Ben o gece boynuna aşık olmuşum.  Sonra sabah! Sen en sevdiğ

Sana Rağmen

Resim
Öyle bir şey var ki seninle aramızda! Bazen yokken bile aklımdasın. An oluyor; olduğun anları unutuyorum. Nefes alamıyorum bazen yanında. Bazen de yokken nefes alamıyorum. Bazı anlar seni görmek için oyunlar oynarken; bazı anlar ise seni gördüğümde yanında olmak istiyorum. Sensiz bitirmek istemiyorum hiçbir günü. Göğsünde uyumak istiyorum. Rüyalarında sayıkladığın onlarca anıya eşlik etmek istiyorum. Sabah kahvaltılarına, öğle, akşam yemeklerine, içtiğin kahvelere... Öyle anlar geliyor ki sadece sana koşup anlatmak istiyorum. Öyle mutluluklarım, öyle hüzünlerim... Bazen sokakta başını okşadığım köpekten bile bahsetmek istiyorum sana. Sensiz geçirdiğim her anımda aldığım nefeslerden bahsetmek istiyorum. Sonra kim olduğunu hatırlıyorum. Hiçbir şeyin olmadığım geliyor aklıma ve susuyorum bazen. Sebebini sorduğun susuşlarım bundan çoğu zaman. Sohbetin tam ortasında öperek susturmak istiyorum seni. Bazense başımı omzuna yaslamak ve saçlarımı okşaman senin. En çok da gözlerimi... A