Ne Çok Kez

Ben ne çok sevdim senden sonra içmeyi, tanımadığım kollarda dans etmeyi, tanımadığım yataklarda uyanmayı... Ruhu çekilmiş bir bedene hapsolmayı, alkolün damarlarımla ilk buluştuğu an söylenen şarkıları... Ben nasıl da şen kahkahalar atardım senin kollarında. Dudaklarım birbirine kavuşmazdı mutluluktan. Kalkan her kadeh senin şerefine tokuşturulurdu uzaktan uzaktan.

Ne çok sevdim ben ruhsuz bedenimi. Müziğin ritmiyle sağa sola sallanan, düştüğü yerde yabancı bir kolda ayağa kalkacağını bildiğim orospu bedenimi. Sevdim mi gerçekten? Senden sonra dokundum mu boynuma? Damarlarımın üzerinde bıraktığın küçük izleri kaç kez okşadı parmaklarım? Peki başka parmaklar?

Ne çok sevdim adını ilk kez duyduğum barlarda bir göz kırpmayla gelen içkileri. Oysa sen varken nasıl da usluydum. Kollarında eşlik ederdim ilk kez duyduğum müziklere. Sırtımı dönerdim sana ve bilirdim ki karnımda kavuşacak ellerin. Dudakların defalarca kez boynumla sevişecek insanların ortasında; hem de hiç utanmadan.

Ben ne çok sevdim seninle yürüdüğüm sokaklarda kusup kusup bayılmayı. Alkol komasına girip de çıkamamayı... Kimsesizim ya bir de... Ne çok sevdim ben hıçkırıklarımı üzerimi kirleten kusmuğuma bulaştırmayı. Seninle kahkahalarla dinlediğim şarkıyı dinlerken, tek başıma duyduğum an olay çıkarmayı ne çok sevdim.

Kaç içki ısmarlayan adamın kafatasını dağıttım bira şişeleriyle? Kaç mekandan atıldım? Kaç mekana yasaklandım; senin yüreğine yasaklandığım gibi. Kaç kez daha yok edildi ümitlerim?

Ne çok sevdim bana söylediğin onca küfrün her kelimesini. Ne de güzel yakıştırdım üzerime. Sen söyledin diye nasıl da beğendim.

Peki nasıl hazmedemedim bu kez? Yıllardır sinen şey nasıl sinmez oldu bugün?

Neden acı çekiyorum hala? Neden yutamıyorum hiçbirini?

Neden gözüm kapalı dans ediyorum; ışıkların büyüsüne kendimi kaptırmak varken?

Neden eski halime dönemiyorum?

Ne çok sevdim ben senin yüreğini. Ne çok gözyaşı döktüm sebebi yüreğin olan.

Ne çok küfrü üzerime giydim; yüreğin yüzünden.

Ve ne çok kez kovuldum yüreğinden.

Ne çok kez!