İstedim

Bugün; aramıza aylar girmemiş gibi koşup sarılmak istedim boynuna. Kapıdan çıktığım an yolun başında kollarını açmış, gözlerinin içiyle gülerek bakmanı istedim yüzüme. Sonra bana bir ömür gibi gelecek olan o yolu saniyelerce koşup atlamak istedim kollarına.

Sarıl istedim. Boynuma, ruhuma, yüreğime sarıl istedim. Koklaya koklaya öp saçlarımı yeniden. Boynumdan içine çektiğin huzur olsun istedim.

Kötü hissetme kendini tüm bunları bana sunamıyorsun diye. Ben sadece içimde kalmasın istedim. Aylardır kayıp olan ilhamımı yeniden bulup karşıma çıkaran adama teşekkür etmek istedim.

Çok şey istedim de bunların sadece bir kısmını sana söyleyebildim. Hepsini söylemeyi de isterdim elbette. Sen sustun, ben çekindim. Sen gözlerime bakamadın, ben bakmak için kendimi parçaladım.

Seni ne çok özledim ben! Yokluğunda nasıl güzel umutlara sardım sevgini biliyor musun? En güzel yıldızlara kondurdum senli dileklerimi. Bir gün gelmeni nasıl istedim öyle!

Gelmeni istedim de yine gidebileceğini düşünmedim. Aslında düşündüm. Ama istemedim. Öyle bir ihtimalim yoktu. Gelecektin ve yüreğimde büyüyecektin. Ruhuma sarıp sarmalayacaktım seni. Ayrı geçen her anımızı birbirimize anlatmak için yaşayacaktık. İple çekecektik gözlerimizin buluşacağı anı.

Son defa mı baktım gözlerine? Son kez mi çektim içime kokunu? Boynuna son kez mi dokundu dudaklarım? Son kez mi sardı beni kolların?

Umudumun yeşili gözlerin hüznümün yeşiline dönmeye başladı. Anladım. Son defa baktın yüzüme. Son defa öptün dudaklarımı. Gidiyorsun. Bir daha gelmeyeceksin. Hangisi benim için en iyisi? İnan bilmiyorum. Yokluğunda seni çok özlüyorum. Varlığında ise çok seviyorum seni. İçime hapsetmek istiyorum. Ruhunu, gözlerini, ellerini... Her şeyinle her şeyim ol istiyorum.

Sana hiç sormadım. Peki sen ne istiyorsun? Dokunmak istiyor musun kalbime? Korkma! Dokunmak isteyip de yakamazsın canımı. Yaksan da canın sağ olsun. Dokunmak iste! Dokunamazsan da önemli değil. İstemiş olman bile mutlu eder beni. Sen hep mutlu edersin beni. Bilirsin.