Denizimin Sesi Melodimin Esi

Sevemediğim iki mevsimden birindeyim. Yine hazan, yine hüzün, yine sonbahar... Yine acı, hep acı... Kalbime imza atan ne kadar adam(!) varsa, Ekimi seçti. Ekimde ektiler isimlerini yüreğime. Soyadını adı bellediğim de, gözlerini cennet bellediğim de... Sahi! Hangisi adamdı? Hangisi yanımda kaldı?  Her evlenelim dediğinde ısrarla evet dediğim mi yanımda şimdi yoksa parmağına içinde ismimin yazmadığı yüzüğü takan mı?  İkisi de yok. Bir fark var yalnız: Biriyle aynı mahalleyi paylaştığım halde bir gün olsun çalmıyor kapımı. Parmağında yüzük olansa bulduğu her fırsatta çaldırıyor telefonumu.  İkisi de benim seçtiğim adam... Zamanında kalbimi kanatırcasına sevdiğim adam... Biri çok sevdiğini iddia eden, diğeri beni hiç sevmeyen... Ona rağmen hala yanımda olabilen... Ekim 30. İki adam verdin kalbime, hayatıma iki hikaye verdin.  Sonbahar... Her güzel hikayemi çaldığın gibi o iki adamı da yok ettin. Sahi! Bu sefer nasıl bir sürpriz b...

Sen benim geç bulup en erken kaybettiğimsin. Yıktığım duvarların altından sağlam çıkan, Hayatın devam ettiğini bıkmadan usanmadan Anlatansın. Sabırla bekleyensin göğsüne yatmamı. Saçlarımı öpeceğin günün hayallerini kuransın. Her defasında kırılıp, Kapımı yeniden çalansın. Kalbimi çalansın kapıyı açtığım her an! Bana yeniden aşkla baktıransın. Sen; Buruk sevinçlerim, kursağımda kalan mutluluklarımsın. Kapalı kapıların ardından imrenerek baktığım, Keşke benim olsa dediğim Çocukluğumun en değerli oyuncağısın. Her an hayalini kurup da Bir türlü kavuşamadığım. Yanlışlıklarımın en masum kahramanısın sen! Gözlerimin içine bakıp sinirini kusarken bile Gözlerinin içi 'sen' diye atansın. Sen benim ikinci şansımsın. Birinciye bile zor sahip olmuşken, 'Bir kez daha gül' diye avuçlarıma tutuşturulansın. Kalbimi tutuşturansın sen! Her gelişinde beni baştan yaratan, Elinde bir demet huzur olan Tek adamsın. Bir demet...