Ben Uslanmaz Bir Çocuğum
Ben uslanmaz bir çocuğum. Bazı hatalarım var; çok sevdiğim. Yapmaktan asla vazgeçmediğim; Her defasında daha büyüğünü yaptığım hatalarım var. Balkondan sarkmayı seviyorum diye her fırsatta sarkışlarım var. Ne kadar sıkı tutunursam tutunayım; Aşağı düşeceğimi de bildiğim onca an var. Hiçbirinde de sarkmaktan vazgeçmediğim. Her defasında da aşağı düşüşlerim, Kanlar içinde, acı çekerek Birinin beni asfalttan kazımasını beklediğim Onca an! Sonra iyileşince yine aynısını yaptığım... Ben uslanmaz bir çocuğum. Defalarca kez kovulduğum kapıya defalarca kez vurdum. Çünkü o kapının ardındakine vuruldum. Gidecek yollarımı yakıp yıktım; Evim, yurdum o kapı olsun diye. Sen onu ev yapıyorsun diye O da sana kucak açmak zorunda değilmiş tabi. Ben uslanmaz bir çocuğum. Ya ele avuca sığmıyorum Ya da eli kolu çekiyorum. Ortası yok.